Renta rodzinna to świadczenie, które może otrzymać uprawniony członek rodziny po śmierci osoby, która miała prawo do emerytury lub renty z niezdolności do pracy – lub po osobie ubezpieczonej, która spełniała warunki do przyznania tych świadczeń. Szczegółowo instytucja renty rodzinnej została opisana w ustawie z dn. 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 138).

KOMU PRZYSŁUGUJE RENTA RODZINNA?

Renta rodzinna ma na celu finansowe wsparcie po śmierci bliskiej osoby. Jednak nie każdy może z niej skorzystać. Aby zostały spełnione przesłanki do przyznania renty rodzinnej po osobie zmarłej, ta w momencie śmierci musiała mieć przyznane prawo do emerytury, w tym emerytury pomostowej lub renty z tytułu niezdolności do pracy, albo spełniać warunki wymagane do uzyskania jednego z tych świadczeń. Jeżeli osoba zmarła w chwili śmierci pobierała zasiłek przedemerytalny, świadczenie przedemerytalne lub nauczycielskie świadczenie kompensacyjne, jej bliscy także mogą ubiegać się o rentę rodzinną.

DZIECI

Renta rodzinna przysługuje dzieciom własnym, przysposobionym oraz dzieciom drugiego małżonka do ukończenia 16 lat. Wiek ten ulega wydłużeniu do ukończenia 25 lat pod warunkiem kontynuowania nauki. Ograniczenie wiekowe nie jest brane pod uwagę, jeżeli dzieci stały się całkowicie niezdolne do pracy w okresie pobierania renty. Jeżeli dziecko osiągnęło 25 lat, będąc na ostatnim roku studiów w szkole wyższej, to prawo do renty przedłuża się do zakończenia tego roku studiów.

WNUKI I RODZEŃSTWO OSOBY ZMARŁEJ

Wnuki, rodzeństwo oraz inne dzieci przyjęte na wychowanie i utrzymanie przed osiągnięciem 18. roku życia (z wyjątkiem dzieci przyjętych na wychowanie i utrzymanie w ramach rodziny zastępczej lub rodzinnego domu dziecka) również mają prawo do otrzymania omawianego świadczenia. Warunkiem jednak jest chwila przyjęcia ich na wychowanie przez osobę zmarłą. Aby uzyskać świadczenie, przyjęcie na wychowanie musiało nastąpić co najmniej na rok przed śmiercią ubezpieczonego, chyba że śmierć była następstwem wypadku. Renta rodzinna nie zostanie przyznana, jeżeli omawiani bliscy mają prawo do renty po zmarłych rodzicach. W przypadku gdy rodzice żyją, musi zostać dowiedzione, że nie mogą zapewnić im utrzymania. Nie ma takiej potrzeby w sytuacji, gdy osoba zmarła lub jej małżonek był ich opiekunem ustanowionym przez sąd.

WDOWA LUB WDOWIEC

Jeśli w chwili śmierci małżonka wdowa ukończyła 50 lat lub była niezdolna do pracy, należy jej się renta rodzinna. Jeżeli wychowuje ona co najmniej jedno z dzieci, wnuków lub rodzeństwa uprawnionego do pobierania renty rodzinnej po jej zmarłym małżonku, które nie ukończyło 16 lat, a jeżeli się uczy – do 18. roku życia, lub jest całkowicie niezdolne do pracy, również otrzyma świadczenie. Warto zwrócić uwagę na sytuację, gdy śmierć małżonka nastąpiła przed osiągnięciem wymaganego przepisami wieku niezbędnego do otrzymania świadczenia. Renta zostanie przyznana, jeżeli spełni się warunek dotyczący wieku lub niezdolności do pracy w okresie nie dłuższym niż 5 lat od śmierci małżonka lub od zaprzestania wychowywania dzieci.

W przypadku osób rozwiedzionych bądź owdowiałych, które przed śmiercią małżonka nie pozostawały z nim we współwłasności małżeńskiej, jeżeli w dniu śmierci małżonka miały prawo do alimentów ustalonych przez sąd, to mogą liczyć na pozytywne rozpatrzenie wniosku o przyznanie renty rodzinnej.

Przepisy dotyczące wdowy stosuje się odpowiednio do wdowca.

RODZICE, OJCZYM, MACOCHA ORAZ OSOBY PRZYSPOSABIAJĄCE

Będą oni uprawnieni do uzyskania renty rodzinnej, jeżeli dziecko ubezpieczone bezpośrednio przed śmiercią przyczyniało się do ich utrzymania. Muszą jednak spełniać dodatkowe warunki dotyczące wieku, niezdolności do pracy lub wychowania dzieci, jak dzieje się to w przypadku wdowy lub wdowca.

JAKĄ WYSOKOŚĆ MOŻE OSIĄGAĆ RENTA RODZINNA?

Wszystkim uprawnionym członkom rodziny przysługuje jedna łączna renta rodzinna, która jest podzielona w równych częściach pomiędzy osoby uprawnione.

Kwota wypłacana w ramach renty rodzinnej różni się w zależności od liczby osób uprawnionych do jej otrzymania i wynosi odpowiednio:

Jednak należy pamiętać o tym, że prawo belgijskie ogranicza możliwość kumulowania świadczeń, również tych przyznanych przez instytucje zagraniczne, takie jak np. polski ZUS.

Analogicznie jest także traktowany belgijski odpowiednik renty rodzinnej, czyli tzw. pension de survie – overlevingspensioen, który może być wypłacany jedynie przez 12 miesięcy od przyznania uprawnionemu jego własnej renty inwalidzkiej.

Osoba, która nabyła prawo do osobistego świadczenia rentowego w Belgii, nie może go kumulować przez więcej niż 12 miesięcy, co oznacza, że po upłynięciu tego terminu należy podjąć decyzję, które świadczenie utrzymujemy, a które będzie podlegało czasowemu zawieszeniu.

W chwili osiągnięcia belgijskiego wieku emerytalnego wypłacanie polskiej renty rodzinnej należy odwiesić, ponieważ od tej chwili można kumulować te dwa świadczenia z zastrzeżeniem pewnych ograniczeń kwotowych, których połączona suma świadczeń nie może przekraczać.

 

Agnieszka Sità

doradca prawny

Tel. + 32(0) 495.28.98.24

www.trampolina.be

 

 

Gazetka 186 – listopad 2019